[Orientacja] [poprzednia stacja] [następna stacja]
Historia plebanii w Teltowie rozpoczyna się w połowie XVI wieku. Kiedy w Święto Zesłania Ducha Świętego w 1545 roku odbyła się pierwsza wizytacja w kościele, urzędnicy duchowni napisali w protokole:„I zawsze pastor miał mieć tutaj plebanię, w której mieszkał i którą utrzymywał”. Oznacza to również, że lokalizacja plebanii była zawsze tutaj w tym miejscu. Właśnie dlatego ulica Ritterstraße nazywała się wcześniej Priestergasse. I prawdopodobnie plebania w Teltow jest nawet starsza niż podany rok 1545.
W XVII wieku plebania spłonęła dwukrotnie. Nie tylko pastor i jego rodzina utracili cały dobytek. Także i u obywateli miasta Teltow odbudowa plebanii i budynków gospodarczych musiała wywoływać niezadowolenie, ponieważ zgodnie ze starym zwyczajem byli oni współodpowiedzialni za utrzymanie parafii. Rolnicy musieli zapewnić wszystkie usługi przewozowe, a rzemieślnicy miejscy – wszystkie wymagane usługi związane z rzemiosłem.
Kiedy w 1737 roku pastor Andreas Macher przeprowadził się do plebanii w Teltowie, nie był zadowolony z budowli z 1673 roku i zlecił budowę nowego, znacznie wygodniejszego dwupiętrowego budynku mieszkalnego. Kiedy od mieszkańców Teltowa zażądano poza wykonaniem określonych usług także wkładu finansowego, byli tym tak rozgniewani, że wystąpili o wymianę pastora. Kiedy pastor opuścił Teltow w 1747 roku plebania była jeszcze w budowie i została ukończona dopiero w 1749 roku. Wielki pożar miasta w 1801 roku spowodował także, że z domostwa pastora pozostał gruz i popiół. Dwa lata później wybudowano nowy dom o rzucie poziomym i architekturze, jakie widzimy jeszcze dziś. Podobnie jak niektóre inne domy rolnicze, które na początku XIX wieku powstały na Starym Mieście, stoi tu wspaniały budynek z symetrycznym układem fasady i klasycystycznymi detalami.
W ramach remontu starego centrum miasta przeprowadzono w latach 2001 i 2002 remont i modernizację chronionej jako zabytek plebanii. W piwnicy plebanii część wykopalisk archeologicznych została zachowana i udostępniona publiczności.