[Orientacja] [poprzednia stacja]
Kanał Teltow ma długość 38,39 km i łączy drogę wodną Szprewa-Odra z drogą wodną Dolnej Haweli. Początkiem kanału jest wschodni kraniec jeziora Glienicke w Poczdamie–Klein Glienicke. Kanał kończy się między Koepenick i Grunau na rzece Dahme.
Kanał Teltow został zbudowany z inicjatywy starosty powiatu Teltow, Ernsta von Stubenraucha (1853 -1909).
Do zachodniej części kanału wykorzystano koryto rzeki Bäkefließe (poprzednia nazwa: Telte) biegnącej z Fichtenbergu w Berlinie-Steglitz do Griebnitzsee. Dziś pozostały zaledwie dwa małe odcinku rzeki Bäke w Steglitz i w rezerwacie przyrody Bäketal Kleinmachnow. Rzeka Lanke, która dała nazwę dzielnicy Lankwitz i wpływała do Bäke, była również użyta jako koryto kanału. W Teltowie w szczególności jezioro Schönow i Teltow padły ofiarą budowy kanału.
Wbicie pierwszej łopaty odbyło się 22 grudnia 1900 roku w Babelsbergu. Kanał został oddany do użytku 2 czerwca 1906 roku przez cesarza Wilhelma II, który również jako pierwszy popłynął na nim swoim jachtem Alexandria w okolicy śluzy Kleinmachnow.
Dziś z kanałem Teltow kojarzy nam się głównie nazwisko Ernsta von Stubenraucha. Nie chcemy jednak zapominać o licznych pracownikach, zwłaszcza z zagranicy, którzy przy użyciu wyłącznie łopat i siły fizycznej wykopywali ziemię pod kanał. Pierwotnie lokalni (pruscy) bezrobotni i robotnicy mieli być zatrudnieni do tych pracy, ale ci wycofali się, przeważnie na skutek przeciążenia fizycznego. Tak więc około dwóch trzecich z 2700 pracowników zostało sprowadzonych zza granicy, głównie z Polski, Chorwacji, Rosji i Włoch. Zawdzięczamy więc kanał Teltow nie tylko pruskim planistom, ale także naszym europejskim sąsiadom.
